Noμίζω πως το πιο ισχυρό σημείο στο σώμα ενός ηθοποιού, όταν παίζει, είναι τα μάτια του!Όταν βλέπεις την ψυχή του ρόλου στα μάτια του ηθοποιού, πείθεσαι!
Και όταν όλα, ηθοποιοί, σενάριο, σκηνοθεσία..., δέσουν καλά, τότε σε ταξιδεύουν στο πιο όμορφο "νησί"! Και όταν ο ρεαλισμός μπλέκεται με το συναίσθημα σε ένα τόσο καλά δεμένο περιβάλλον, συμμετέχεις και κολλάς!
Πληροφορίες για τη σειρά:
http://www.104fm.gr/all-news/culture/80-cinema/4237-qthe-islandq-tv-series-ongoing-shooting.html
Τι να θυμηθώ από το χθεσινό πρώτο επεισόδιο...
Εκείνα τα λεπτά που έπαιζε η άτυχη Λέχου αθόρυβα, μόνο με τις εκφράσεις του προσώπου της δίνοντάς μας ένα σωρό συναισθήματα: έκπληξη στην ανακάλυψη των σημαδιών, τρόμο στην ιδέα του κακού, αγωνία για επιβεβαίωση της υποψίας, προβληματισμό και λύπη για το πώς θα αποχαιρετήσει τα παιδιά της, αγάπη όταν τα παρατηρούσε στο τραπέζι για τελευταία φορά...
Το χέρι της που πήγε να συναντήσει το χέρι του άντρα της ανεβαίνοντας τη βάρκα, αλλά άλλαξε κατεύθυνση τελευταία στιγμή...
Το ξέσπασμα σε κλάματα του ψαρά Μάινα, τραβώντας το κουπί (που το είδαμε και στο διαφημιστικό, που όμορφα μας προετοίμασε)...
Τα βρώμικα χέρια του, που μου φάνηκαν τόσο πραγματικά...
Η σκηνή με το παιδάκι που βρήκε το θάρρος να μπει στη θάλασσα...
Τα απλό φτωχικό σκηνικό...
Την κοπέλα που ζύμωνε το ψωμί...
Οι μικρές σκηνές που έπαιζαν στους τίτλους τέλους και εστίαζαν σε απαλές κινήσεις των χεριών ή η τελευταία με το παιδάκι που φυσάει τη φλόγα...
Εκλεπτυσμένη έκφραση και κινησιολογία! Ζεστή κινηματογραφική λήψη και προσεγμένες φωτογραφίες! Χρόνος για να νιώσεις τις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων και την ανθρωπιά που εκπέμπεται!
Διαμαντάκι και ζεστή παρέα για τη φετινή, πιο γεμάτη με σαβούρες από ποτέ, τηλεοπτική χρονιά!
Γιατί, εντάξει, συχνά μπορεί να πέφτεις στο πρόχειρο, αλλά ξέρεις και από καλό φαγητό!!!
Πληροφορίες για τη σειρά:
http://www.104fm.gr/all-news/culture/80-cinema/4237-qthe-islandq-tv-series-ongoing-shooting.html
Ο φόβος για το δυσοίωνο αύριο? Ο κίνδυνος της φτώχειας που παραμονεύει? Ο καθένας μας κάθε βράδυ Δευτέρας θα ζει τη δική του Σπιναλόγκα και θα πολεμά τους δικούς του προσωπικούς φόβους..΄Ενα είναι σίγουρο: το σαλόνι μας, η καρδιά μας, η ψυχή μας αγκάλιασαν το Νησί!
ΑπάντησηΔιαγραφή