Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Δάσκαλος: Εύκολο επάγγελμα;

Σοφάκι μου καλό, που τόσες ανησυχίες έχεις για το διδασκαλίκι και με τροφοδοτείς κι εμέ την τυχερή!
Με μία κάποια καθυστέρηση σήμερα καταφέρνω και σου απαντώ!
Τι να κάνω που με πιάνει ώρες ώρες εμένα τη συνεσταλμένη κοπέλα (τρόπος του λέγειν, βρε αδελφέ!) και μπούρου μπούρου μπούρου... και άντε μετά να κόβω από δω κι από κει, ε, να μην κόβει και φλέβα ο περαστικός ο αναγνώστης...

Απορείς πώς γίνεται οι ίδιες οι συμφοιτήτριές σου στο μαθηματικό να σου λένε πως η διδασκαλία είναι το πιο εύκολο επάγγελμα του κόσμου! Για να με ρωτάς τι άποψη έχω επί του θέματος, μάλλον σε στενοχωρεί να τ' ακούς! Γιατί είσαι άνθρωπος με ευαίσθητες κεραίες και αναγνωρίζεις τον κόπο και νιώθεις τις δυσκολίες που υπάρχουν, αφού ήδη διδάσκεις σε παιδάκια! Και πολύ θα ήθελες να εκτιμάει ο κόσμος την προσπάθειά σου! Αλλά συχνά... δεεεεεεεν...

Και έχω κι εγώ μία ευαισθησία σε αυτό το θέμα και πολλές φορές έχω δεχτεί επίθεση, βέβαια από ανθρώπους κυρίως εκτός του χώρου μας. Μου κάνει εντύπωση, όμως, που μου λες πως μαθηματικοί λένε πόσο εύκολο είναι να διδάσκεις. Γιατί ειδικά στα μαθηματικά που είναι όλα τόσο αυστηρά, συμπυκνωμένα και αλυσιδωτά οι περισσότεροι μαθητές δυσκολεύονται τρελά!!! Ίσως έχει τύχει στις καλές σου φίλες να κάνουν μάθημα σε αρκετά καλούς μαθητές που τα πιάνουν σχετικά εύκολα!

Θα μπορούσα να ρωτήσω λοιπόν κι εγώ το εξής απλούστατο:
Αφού, ρε παιδιά, είναι εύκολο, κι αν θέλετε, αφού πληρωνόμαστε πολλά για λίγη δουλειά, γιατί δε γίνονται όλοι δάσκαλοι;

Και απαντώ στη συνέχεια...
Για τις δυσκολίες του επαγγέλματος έχω μιλήσει σε προηγούμενες αναρτήσεις και δε θέλω να επαναλαμβάνομαι. Θα αναφέρω, όμως, μερικές ακόμα δυσκολίες...

Για αυτούς που είναι εκτός χώρου και μας αμφισβητούν:
Όπως και να έχει, θέλει κόπο, χρόνο και χρήμα για να δώσεις και να περάσεις στις πανελλήνιες. Στη συνέχεια, θέλει κόπο, χρόνο και χρήμα να πάρεις το πτυχίο (ή τα πτυχία). Μετά θέλει κόπο και χρόνο για να περάσεις στον ΑΣΕΠ, αν θες να μπεις στο δημόσιο σχολείο. Και επειδή δεν θέλουν όλοι να μπουν στη διαδικασία να διαβάσουν, αλλά εσύ το έχεις κάνει, γιατί να μην αξίζεις μία τέτοια καλή δουλειά;
Τώρα όταν λέω "καλή" να το σχολιάσω λίγο... Αν μείνεις στην λεγόμενη "παραπαιδεία" μάλλον θα βγάλεις αρκετά χρήματα με περισσότερη ή λιγότερη προετοιμασία, ανάλογα τους μαθητές σου. Αν πας μέσα στο σχολείο, το υποχρεωτικό σου ωράριο θα είναι 21 ώρες σε πρώτη φάση. Το ακούσει βέβαια αυτό ο άλλος και εύκολα σε αποκαλεί τεμπέλη δημόσιο υπάλληλο... Ο μισθός μέτριος ή καλός, αλλά περισσότερος ελεύθερος χρόνος (συν Χριστούγεννα, Πάσχα, Ιούλιο, Αύγουστο).

Άλλο αν εσύ σπαταλάς αρκετό από τον προσωπικό σου χρόνο για προετοιμασία ειδικά στην αρχή και ειδικά για μαθητές πανελληνίων...

Γιατί το ότι τελειώνεις μία σχολή καθηγητική, δε σημαίνει ότι είσαι 100% έτοιμος να διδάξεις! Πρέπει να επιστρέψεις στη σχολική ύλη, να την ξαναθυμηθείς, να τη δεις, πλέον, πιο αναλυτικά, να ανοίξεις κι άλλα βιβλία για μία πιο ολοκληρωμένη άποψη... Να βρεις κανόνες και κόλπα που θα βοηθήσουν το μαθητή σου να μάθει! Να προσαρμόσεις το μάθημά σου, τα λόγια σου, τις ασκήσεις σου, τα φυλλάδιά σου στο επίπεδο του μαθητή σου! Ή αν διδάσκεις σε τάξη πολλών μαθητών, να προσπαθήσεις να αγκαλιάσεις με τους τρόπους σου τα μυαλά των περισσότερων. Και να λύσεις πολλές πολλές ασκήσεις, πέρα από του βιβλίου.
Αν, βέβαια, μιλάμε για μαθητή χαμηλού επιπέδου χωρίς προσδοκίες, εκεί μπορεί πράγματι να σου φανεί ότι παίρνεις σχετικά εύκολα χρήματα. Όπως και σε μαθητές γυμνασίου, βατά τα πράγματα.
Αν όμως σου τύχει πολύ καλός μαθητής στην Γ' Λυκείου ή, ακόμα περισσότερο, τάξη καλών μαθητών, εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα! Σ' αυτή την περίπτωση θέλει πολύ διάβασμα όμως, να τους προτείνεις πολλές ενδιαφέρουσες ασκήσεις, και να έχεις και το γόητρό σου ψηλά, ώστε να φαίνεσαι πως ξέρεις πάντα κάτι παραπάνω από τους μαθητές σου! Γιατί με μία έξυπνη παρατήρηση ο καλός μαθητής μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ούφο! Και δε σου αρέσει αυτό!
(Μην ανησυχείς, πιθανότατα θα σου τύχει κάποια στιγμή κι εσένα! Το κεφάλι ψηλά και προχωράς!)

Μία διδακτική ώρα μπορεί να κρύβει ώρες προσωπικής δουλειάς. Κι επειδή αυτή η δουλειά πραγματοποιείται στο σπίτι σου, φαντάζομαι, ο κόσμος δεν μπορεί να τη συνειδητοποιήσει και να την εκτιμήσει... Σε άλλες δουλειές, οι άνθρωποι γυρίζοντας στα σπίτια τους και κατεβάζουν στο μυαλό τους ρολά και ξεκουράζονται πνευματικά. Μερικές φορές ζηλεύω τους ανθρώπους που απασχολούνται σε χειρωνακτικές εργασίες, γιατί έχω την εντύπωση πως έχουν πιο ξεκούραστο μυαλό. Εσύ όμως, στον αρκετό χρόνο που μπορεί να σου μένει συνεχίζεις να σκέφτεσαι, να ψάχνεις, να μελετάς, να γράφεις, ειδικά στα πρώτα χρόνια... Αν βέβαια εργάζεσαι σε φροντιστήριο ή ιδιωτικό σχολείο, εκεί μέχρι και βιβλία με μεθόδους και ασκήσεις φτιάχνουν οι εκπαιδευτικοί... Οπότε, ποιος χρόνος...

Και μετά την πολύ καλή γνώση του αντικειμένου σου περνάμε στην ικανότητά σου να το περάσεις στο ακροατήριο. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις εκπαιδευτικών που είναι εγκλωβισμένοι στις γνώσεις τους και δεν μπορούν ή αρνούνται να επικοινωνήσουν με τους ακροατές τους. Μιλάω για το χάρισμα της μεταδοτικότητας, που κακά τα ψέματα, δεν το έχουν απαραίτητα όλοι! Στην εποχή αυτή που η διδασκαλία έχει γίνει μαθητοκεντρική, πρέπει να αλληλεπιδράς με τους μαθητές σου και να προσαρμόζεις τη γνώση σου στη γνώση τους, ώστε να τη δεχθούν!

Όσο περνάνε τα χρόνια έχεις, επίσης, να αντιμετωπίσεις το όλο και πιο χαμηλό επίπεδο μαθητών. Πράγμα που μπορεί να οφείλεται και στο δημοτικό. Όλο από περισσότερους γονείς και συναδέλφους ακούω πόσο μεγάλη και δύσκολη έχει γίνει η ύλη στο δημοτικό. Ειδικά στα μαθηματικά πλέον οι άνθρωποι δυσκολεύονται όλο και πιο πολύ να βοηθούν τα παιδιά τους, γιατί όλο και σε πιο μικρές τάξεις βάζουν δυσκολότερα προβλήματα επιπέδου γυμνασίου, που μέσα στην τάξη τα λύνουν με πασαλειματικούς τρόπους όχι σωστά καταρτισμένοι στα μαθηματικά δάσκαλοι. Αποτέλεσμα είναι τα παιδιά όταν έρχονται στο γυμνάσιο να έχουν ήδη χάσει την μπάλα. Αλλά επειδή οι καθηγητές εκεί "λυπούνται" να βάλουν χαμηλούς βαθμούς, πολλά παιδιά φτάνουν στο λύκειο χωρίς γνώσεις, αλλά συχνά και με τεράστια αδιαφορία! Και πες μου τι περιθώρια έχεις να κάνεις τα δικά σου, παρά να καταπιέζεις τον εαυτό σου και τους μαθητές σου να τους μάθεις τριγωνομετρία, όταν οι περισσότεροι δε γνωρίζουν να λύνουν καν πρωτοβάθμια εξίσωση! Μπορεί να ακουστεί άσχημο, αλλά για μένα, που έχω δουλέψει και σε ΕΠΑΛ είναι μία μεγάλη αλήθεια: συχνά δίνουμε απολυτήρια σε αγράμματους μαθητές!

Άκου και αυτό: Το υπουργείο με τις οδηγίες και τη γενική γραμμή που δίνει, οι γονείς και οι μαθητές ρίχνουν τώρα πιο εύκολα από ποτέ το μπαλάκι για τα κακά της παιδείας στον εκπαιδευτικό. Όταν, ταυτόχρονα, το ίδιο το υπουργείο δεν του δίνει τα κατάλληλα εργαλεία, οι γονείς σε πολλές περιπτώσεις δεν πολυασχολούνται με τα παιδιά τους και οι μαθητές δεν ανοίγουν βιβλίο... Ρίξε μία ματιά στο διαδίκτυο ή στη βιβλιογραφία και θα διαβάσεις για το άγχος του εκπαιδευτικού...

Να σου πω, όμως, και το άλλο: Όταν ένας γονιός διαθέτει για επικοινωνία με τα ένα, δύο ή τρία παιδιά του μία ώρα την ημέρα και αν, και πάλι δυσκολεύεται, πες μου τη δύναμη πρέπει να έχει ένας εκπαιδευτικός μέσα σε μία τάξη 20 ή 30 παιδιών μέσα στα 45';

Άσε το άγχος που μπορεί να έχεις κάθε Σεπτέμβρη: "Θα έχω φέτος παιδιά;". Ή, αν είσαι φρεσκοδιορισμένος: "Πού θα είμαι πάλι του χρόνου;"

Αυτές είναι κάποιες από τις δυσκολίες που μπόρεσα να σκεφτώ για το επάγγελμά μας!
Βέβαια, κάθε επάγγελμα έχει τις δυσκολίες του!
Και, ναι, παρ' όλες τις δυσκολίες της είναι μία καλή, γεμάτη, ωραία δουλειά!
Τώρα για την προφανή υποτίμηση του επαγγέλματός μας από τον κόσμο υπάρχουν πολλοί λόγοι και θα τους σχολιάσω, ίσως, σε επόμενη ανάρτηση...

Ελπίζω να μην σε έκανα να φοβηθείς και να συχαθείς τη διδασκαλία!
Θέλω να σου πω πως θα ακούσεις πολλά από τους ανθρώπους, όσο περισσότερους γνωρίζεις.
Όμως, δε χρειάζεται να απολογείσαι συνεχώς για το επάγγελμά σου, ή για την ποιότητά σου ως δασκάλα και ως άνθρωπος, ειδικά σε ανθρώπους που δυσκολεύονται να κατανοήσουν...
Αν νιώθεις, ωστόσο, ότι για κάποιους συναδέλφους σου είναι πιο εύκολο να διδάσκουν από ότι εσύ, κράτα επικοινωνία και αντάλλαξε απόψεις μαζί τους. Στην πορεία μπορεί να πάρεις πολλά πράγματα από αυτούς που θα σε διευκολύνουν κι εσένα ή απλά να τους απομυθοποιήσεις.
Και κράτα επαφή με δασκάλους της ειδικότητάς σου ή παραπλήσιων ειδικοτήτων (που να εφαρμόζουν τη συμβολική γλώσσα των μαθηματικών), γιατί αυτοί μπορούν να κατανοήσουν ευκολότερα τις δυσκολίες. Συνάδελφοι από άλλες ειδικότητες που έχουν ευκολότερη επικοινωνία με τους μαθητές τους λόγω αντικειμένου μπορεί να σε θεωρήσουν υπερβολική και να μην καταλαβαίνουν το άγχος σου...

Κυρίως, συνέχισε να πιστεύεις και να αγαπάς αυτό που κάνεις, ακόμα κι αν κάποιες φορές αμφιβάλλεις! 
:)

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Το "κυκλικό φαινόμενο" της Ιστορίας

Μου έστειλαν σήμερα το παρακάτω κείμενο και μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον. Άραγε συμβαίνει μόνο εδώ; 


"Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)

Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)

Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)

Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:

1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα."

Αυτά τα ωραία...

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Απάντηση σε μία δασκαλίτσα - ανασφαλίτσα!

Σήμερα έχω μπόλικο χρόνο και πολύ έμπνευση για μπλα μπλα! 3η ανάρτηση λοιπόν! Αφιερωμένη σε αγαπημένη μου παλιά μαθήτρια και εκκολαπτόμενη συνάδελφο που μου επιβεβαίωσε τις δικές της ανασφάλειες!

"Ως προς την ανασφάλεια που λες, έτσι όπως είμαστε κοριτσάκια και έχουμε μεγαλώσει σε αρκετά παραδοσιακές οικογένειες, είναι φυσιολογικό να έχουμε αρκετή...

Αυτό μπορεί να σε κάνει να είσαι ανήσυχη, αλλά πιστεύω ότι θα σε κάνει συνέχεια καλύτερη. Γιατί μέσα από αυτή τη δουλειά θα ελέγχεις συνέχεια τον εαυτό σου! Βέβαια, καταντάει πιεστικό και κουραστικό αυτό καμία φορά, γι' αυτό προσπάθησε να σε δικαιολογείς κάπου κάπου και να χαλαρώνεις.
Τέλειοι δε γινόμαστε! Άσε που ειδικά εσύ ακόμα και αν έχεις κάνει κάτι που θεωρείς τελείως κακό, για όλους τους υπόλοιπους το πιθανότερο είναι να το βλέπουν απλά λιγότερο καλό!
Είχαμε όλοι πολλές προσδοκίες από σένα, κι εσύ πάντα ήθελες να μας τις εκπληρώνεις! Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό όμορφο από τη μία! Αλλά, από την άλλη, δε χρειάζεται να σε εξαντλήσει κι όλας! Όχι τόσες ενοχές!

Τώρα το πόσες φορές θα το εξηγείς στα παιδιά μέχρι να νιώσεις πως το κατάλαβαν, θα το ελέγξεις λίγο σιγά σιγά. Το να ρωτάς τα παιδιά αν το κατάλαβαν δε χρησιμεύει πολύ, γιατί συνήθως λένε "ναι" όπως και να έχει.

Στο μάτι τους συνήθως, όμως, φαίνεται η αλήθεια:
Αν το έχουν καταλάβει πραγματικά, θα λάμπει!
Αν δεν το έχουν καταλάβει, θα είναι βοϊδίσιο!

Αν το εξηγείς με πολλούς τρόπους είναι καλό, γιατί γίνονται πιο ισχυρές συνδέσεις στον εγκέφαλό τους. Βέβαια, θα βλέπεις και πόσο χρόνο έχεις στη διάθεσή σου γι' αυτό.
Αλλά έτσι ή αλλιώς, τα μαθηματικά φαίνονται στην πράξη, αν τα κατάλαβε ο μαθητής. Χώσε τους λοιπόν ασκήσεις και προχώρα με τη μέθοδο "μαθαίνω από τα λάθη μου"! Αν καταφέρεις, πάντως, να σου κάνουν καμία ερωτησούλα, αυτό σημαίνει πως είναι σε καλό δρόμο...

Να ξέρεις ότι θα χρειαστεί κάποιες φορές να προσποιηθείς ότι ξέρεις πολύ καλά τι λες.
Ή, αν έχεις αμφιβολία για κάτι, μη χάνεις πολύ χρόνο και κάνεις "κοιλιά". Πες πως θα το ψάξεις και θα το ξαναδείτε την επόμενη φορά.

Επίσης, καλό είναι να ξέρει ο γονιός, ειδικά στο ιδιαίτερο ή το φροντιστήριο, τις δυνατότης του παιδιού του. Αν περιμένει θαύματα από σένα ή το παιδί του το βλέπει για τη ΝΑSΑ, πράγμα που εσύ δυσκολεύεσαι να δεις, αφού σου γράφει κουλούρια, καλό είναι να κρατήσεις αποστάσεις με κάποιο τρόπο... Μπορεί και να σε προσβάλουν! Το αφήνω ασχολίαστο...

Και, τέλος, έχε στο νου σου πως με κάποιους μαθητές μπορεί να αποκτήσεις υπέροχη επικοινωνία, με άλλους ούτε κρύο, ούτε ζέστη, ενώ κάποιοι μπορεί να νιώσεις ότι δε σε χωνεύουν κι όλας! Το ξέρω πως δε σου αρέσει το τελευταίο, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε τέλεια χημεία με όλους! Άσε που πολλά παιδιά κουβαλάνε τόσα προβλήματα και θέλουν ιδιαίτερους τρόπους προσέγγισης (σίγουρα όχι μέσω μαθηματικών), που δεν τους βρίσκουμε πάντα!

Το σίγουρο πάντως είναι ότι φαίνεσαι και είσαι ωραίος άνθρωπος και αυτό τα παιδιά, γενικά, θα το εκτιμήσουν σίγουρα πάρα πάρα πολύ! Προχώρα, λοιπόν! "

Για το μυαλό το γυναικείο που σου έλεγα...

Επειδή πριν λίγο σε μαύρισα, σου δίνω κάτι να σε γλυκάνω. Δε στο δίνω όμως τυχαία! Παρακολούθησε την ιστοριούλα στο όμορφο βιντεάκι, κάνε σύνδεση με την ανάρτηση της Παρασκευής και θα καταλάβεις...
Αν σου φαίνεται πολύ μελιστάλαχτη η μουσικούλα, φίμωσέ την... :)
Α! Καλό μήνα βρε!

Το σήμερα με απαισιόδοξη ματιά και η χαρά της άγνοιας

Σε προειδοποιώ, θα σε μιζεριάσω! Αν θες να παραμείνεις χαρωπός, μην προχωράς παρακάτω! 
Μία μικρή έκρηξη απαισιοδοξίας και αγανάκτησης τούτο το όμορφο πρωινό....
Μια και μου θύμισες, φίλε μου, τη γαϊδουριά του γείτονα που μου έχει βάλει το ταλαίπωρο σκύλο μόνιμα μέσα στο αυτί μου...

Βλέπεις όλα αυτά που γίνονται γύρω μας, ειδικά σήμερα, που πέφτουν οι μάσκες και αποκαλύπτεται η ασχήμια ανθρώπων και καταστάσεων...
Γύρω σου, δίπλα σου, βλέπεις άτομα τελείως κομπλεξικά, που προσπαθούν να σου επιβάλουν την αρρώστια τους με το ζόρι και θεωρούν πως είναι δικαίωμά τους να το κάνουν!
Σου στερούν την ηρεμία σου, τον καθαρό αέρα, την υγειή διατροφή, την αλήθεια... Και το λυπηρό είναι ότι το ευχαριστιούνται!
Ευχαριστιούνται να σε υποβιβάζουν, να σε ενοχλούν, να σε βλέπουν δυστυχισμένο, να σε προκαλούν...

Κι αν πας να τους προσεγγίσεις να μιλήσετε, ή θα σου γυρίσουν την πλάτη, ή θα κάνουν τσαμπουκά! Ή θα προσπαθήσουν να σε γεμίσουν ενοχές, όπως έκανε πρόσφατα ο τεραστίων διατάσεων πολιτικός (που πιθανότατα έχεις ψηφίσει) πετώντας σου το κορυφαίο "Μαζί τα φάγαμε!" χωρίς ίχνος ντροπής! Έτσι, για να σου κόψουν κάθε προσπάθεια αντίδρασης!

Είμαστε μία χώρα με έντονη ανομοιογένεια, που ο καθένας είναι μόνος του, ο καθένας θέλει να κάνει αυτό που θέλει, χωρίς να λογαριάζει τον άλλο...
Δες μόνο τι γίνεται στους δρόμους με τους ραλίστες που κυκλοφορούν!!!
Δες τι γίνεται στις καφετέριες με το τσιγάρο και πες μου σε ποιες εφαρμόζεται αυτός ο κακός ο νόμος!!!
Δες τι γίνεται στα σχολεία, όπου επιτρέπεται ο καθένας να μπαίνει και να σε πετάει έξω!!!
Δες πώς σε κοροϊδεύουν και σε ποδοπατάνε οι πολιτικοί!!!
Δες πώς σου κατευθύνει τη σκέψη η τηλεόραση!!!

Και οι νόμοι; Απλά Α Υ Τ Ι Σ Τ Ι Κ Ο Ι!
Και μετά σου λέει η δικηγόρος σου, "Καλά αυτοί οι Έλληνες, δικομανείς!". Λες και ο καθένας είναι ένας βλάκας που γουστάρει να ταλαιπωρεί την ψυχολογία του για χρόνια στα δικαστήρια και ηδονίζεται να ξοδεύει τα λεφτά που δεν του περισσεύουν με τις τόσες αναβολές και τις διάφορες μεθόδους...

Σα να μισιόμαστε μεταξύ μας ώρες ώρες! Και καταντήσαμε να επαναστατούμε μόνο για τα δικαιώματα του καπνιστή!!! Η λογική του παραλόγου!

Αυτό που γίνεται σε αυτόν τον τόπο πρέπει να είναι παγκόσμια αποκλειστικότητα!

Μόνο στις γιορτές νομίζω τα βρίσκουμε κάπως...
Θυμάσαι και στους Ολυμπιακούς Αγώνες τι κλίμα χαράς και προσφοράς επικρατούσε στην Αθήνα; Ήταν η τυχερή μας χρονιά, βέβαια! Number one και στα τραγούδια και στα ποδόσφαιρα! Ήταν τόσο εντυπωσιακό, αλλά και τόσο όμορφο για να κρατήσει!

Και θυμάμαι τι καλά που ήμουν μέχρι πριν αρκετά χρόνια στην Αθήνα, κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους, μικρότερη σε ηλικία, όπου ήξερα τόσα λιγότερα πράγματα και ήμουν τόσο πιο ευτυχισμένη! Όχι, ότι είναι και καλό απαραίτητα, αλλά και που γνωρίζω, τι μπορώ να κάνω; Μόνο την ψυχολογία μου χάλια κάνω με την τόση αγανάκτηση και οργή που τη φουσκώνω...

Ποιος είναι αυτός ο θαρραλέος που θα βάλει σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή για να ανατρέψει τα πράγματα και να μας χαρίσει επιτέλους αξιοπρέπεια;

Πήγαινε, τώρα, να διαλογιστείς υπό τους ήχους πουλιών, κυμάτων και κονγκ!
Ή καλύτερα, βγες και έχει υπέροχη μέρα!
Ουφ!