Ένα Χωριό Γελάκια και δωράκι!

Γεια σας! Καιρός μου φάνηκε πως πέρασε από την τελευταία μου ανάρτηση και να είναι καλά η μαμά μου που μου κρατάει την μπέμπα αυτές τις μέρες... Σήμερα είμαι και λίγο λυπημένη για διάφορους λόγους, οι οποίοι λόγοι παραλίγο να εμποδίσουν τη σημερινή κατασκευή, αλλά με λίγη πίεση... αααααχ! Αλλά είμαι και χαρούμενη που τα κατάφερα να φτιάξω άλλη μία σπιτίσια κατασκευή, άλμπουμ αυτή τη φορά, που είχα ξεκινήσει το Σεπτέμβρη, αλλά είδα πως ήταν χρονικά πολύ υψηλός στόχος για την πραγματικότητά μου και το είχα παρατήσει... Αφορμή, η πρόκληση της Λένας να φτιάξουμε ένα μίνι άλμπουμ!
Δεν ξέρετε πόσο χάρηκα που το κατάφερα αυτό το συγκεκριμένο άλμπουμ... γιατί είχε σαφή στόχο από την αρχή. Να σας πω το στόρι όμως:
Το Σεπτέμβρη ήμουν σε φάση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με το θέμα του θηλασμού, με απίστευτο ξενύχτι, κούραση και ανασφάλεια του τύπου "έχω γάλα;" - παρόλο που ήμασταν στον τρίτο μήνα και το παιδάκι φαινόταν μια χαρά... ξέρετε, τα γνωστά...
Αποφάσισα, λοιπόν, να πάρω το τέκνο μου και να μείνουμε για λίγο στο χωριό μου, την Αμαλιάδα, να με βοηθήσουν λίγο οι δικοί μου, που ήμουν για τα κλάματα! Έτσι, στις 31 Αυγούστου, μας πήγε ο Παναγιώτης - ο άντρας μου- και μας γύρισε περίπου 3 εβδομάδες μετά. Ο ίδιος, βέβαια, ερχόταν στα ενδιάμεσα σαββατοκύριακα. Κι επειδή ήξερα πως θα του λείπει τρελά το παιδί, τα πρωινά που ξυπνούσαμε με την μπουμπού και είχε όρεξη, τη γαργαλούσα και προσπαθούσα να πιάσω καμία καλή και σταθερή πόζα να στείλω στον μπαμπά της. Καμία φορά και το βράδυ, του έστελνα με το παιδί να κοιμάται, που ήταν τόσο όμορφο και για πολλά φιλάκια!
Προφανώς, οι περισσότερες είναι κουνημένες και η φωτογραφική μηχανή του κινητού μου ψιλο - μάπα...
Ωστόσο, πίστευα πολύ πως θα χαιρόταν ο μπαμπάς και το έκανα με πολύ αγάπη, παρόλο που και πτώμα ήμουν και ήθελα κανένα μισάωρο...
Έτσι, επέλεξα κάποιες από αυτές και σας τις παρουσιάζω σήμερα με πολύ χαρά στο κατάλληλο - νομίζω - αλμπουμάκι με τίτλο "Ένα χωριό γελάκια!". Μόνο που είχε συννεφιά σήμερα, και οι φώτος ίσως είναι λίγο σκοτεινές...

Μια φορά, λοιπόν, κι έναν καιρό, ήταν ένα όμορφο χωριουδάκι, που ήσυχο φαινόταν... Λουλούδια και πεταλούδες το στολίζουν, και λίγα συννεφάκια το δροσίζουν (οκ, έμπλεξα λίγο τις εποχές...)

Αλλά, αν στα σπίτια πλησιάσεις, από τα παράθυρα και τις πόρτες παιδικά γελάκια θα ακούσεις και θα τα χάσεις...

Κι αν πιο μέσα προχωρήσεις, καλύτερα θα δεις, παιδικά γελάκια να ευχαριστηθείς!

Κι ένα παιδάκι κάνει νανάκι (θα βάλω μερικά νανάκια ακόμα...)

 Και πιο κοντά, ένα παραθυράκι που κλείνει με πασαλάκι...

Κι ένα μίνι - μίνι αλμπουμάκι περιμένει, πεταλούδα διπλή έχει κολλημένη (ίσως φαίνεται στη μεγέθυνση, ότι έχω κολλήσει κι άλλα φτεράκια στις πεταλούδες, έτσι για τρισδιάστατη τσαχπινιά)!

Και το μίνι-μίνι αλμπουμάκι ξεδιπλώνει, συνεχόμενα γελάκια φανερώνει...

Μα τα γελάκια είναι πολλά και το χωριό δεν τα χωράει, γι αυτό τσεπούλες μεγάλες έφτιαξα, κι άλλα γελάκια (και μερικά νανάκια) έκρυψα...

Και πιο κοντά, η παιδική χαρά, κι ένας ήλιος, μοναδικός.....

Και "λίγες" ακόμα πεταλούδες, που τόσο αρέσουν στη μαμά...

Φαντάζομαι να καταλαβαίνετε πως η λέξη "χωριό" του τίτλου έχει πολλαπλή σημασία! "Πολλά γελάκια", "γελάκια στο χωριό" και "άλμπουμ που μοιάζει με χωριό"...
Μένει να γράψω τις ετικέτες κυρίως, αλλά σε λίγο ξαναφεύγουμε για Αμαλιάδα! Οπότε, επιστρέφω στο χαρτονένιο χωριουδάκι, αφού επιστρέψουμε από το πραγματικό...
Τα χαρτονένιο άλμπουμ είναι από τη Σφραγιδομανία και τα χαρτιά κυρίως από τη Λένα (Jillibean soup κ.α.)
Εύχομαι να σας άρεσε!

Και επειδή μ' αυτά και με κείνα κόντεψα και η ίδια να ξεχάσω τα γενέθλιά μου, που τα είχα στις 10 του Μάη, ένα μικρό δωράκι από μένα με πολύ αγάπη. Σχεδόν έτοιμο αλμπουμάκι (το είδατε στης Λένας πρόσφατα), αντίστοιχα ταιριαστά διακοσμητικά και θα δω τι άλλο θα βάλω από κορδελίτσες...
Να σας πω, πήρα λίγο μάτι από το εσωτερικό του και μου φάνηκε πολύ ταξιδιάρικο και πολύ unisex!

Απλά αφήστε μου ένα σχόλιο (ένα, μη με μπερδέψετε με δεύτερο, οκ?) μέχρι τις 22 Μαΐου.

Φιλάκια και καλό σκ!
Α. Και να χαμογελάμε! Είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό!