"Η μαμά μου" της τελευταίας στιγμής...

Αυτή η φθαρμένη φωτογραφία με τη μαμά μου παιδάκι, πολύ μου είχε κολλήσει στο νου και κάτι έπρεπε να την κάνω... Από την άλλη ο κύκλος της Μελένιας, επίσης μου έκανε το κλικ και μου θύμισε τη μάσκα με τα ρολόγια που είχα... Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να συνδυάζονται δύο προκλήσεις σε μία, αλλά να τι μου βγήκε τελικά...

Αριστερά είναι η μητέρα της (η γιαγιά μου) και δεξιά μία ξαδέλφη της που έφυγε πρόσφατα...

Έστριψα το σκετς λίγο...
Πειραματίστηκα για πρώτη φορά με τα mists, και μάλιστα προσπάθησα το πρωί να βάλω πρώτα βελατούρα στη μάσκα, αλλά κόλλησε και γενικώς τα έκανα σαλάτα και πάει στον κάλαθο η προσπάθεια...
Τελικά, δεν μου πήγαινε πάλι να αφήσω λευκά τμήματα...
Το προσωπικό μου στυλ θα μου πάρει καιρό να το βρω στις συνθέσεις, αλλά νομίζω πως θα έχουν χρώμα παντού ή σχεδόν παντού, και όγκο...

Και δύο κοντινά...

Η πεταλούδα έχει το συμβολισμό της εδώ... Πετάει μέσα στο χρόνο, περνώντας μέσα από τη στιγμή (τη φωτογραφία, δηλαδή) και συνεχίζει την πορεία της... Το πέρασμα του χρόνου ήθελα να τονίσω και με τα ρολόγια, αλλά και με τον υπότιτλο του journaling: παιδί, μητέρα, γιαγιά...

Αχ... δε μ' αφήνει το μικρό μου για πολλά...

Σας αφήνω... Φιλιά...


1/6/12: Τροποποίηση:

Λοιπόν, είχα βάλει τη σύνθεση αυτή σε ένα ράφι και την κοίταζα εδώ και δύο μέρες... Αυτή η τεράστια και άχαρη γραμματοσειρά μου είχε κολλήσει άσχημα στο μάτι, μου έκανε σα να βροντοφωνάζει χωρίς λόγο ή ότι θα μου πέσουν τα γράμματα στο κεφάλι δημιουργώντας σοβαρό τραύμα! Έτσι, είπα να την αλλάξω, μια και ψάχνοντας καλύτερα, βρήκα αυτή την καγκελωτή...

Πιο ανάλαφρη και πιο ντελικάτη δε νομίζετε;
Αυτές τις γιγαντιαίες γραμματοσειρές δεν τις συμπαθώ καθόλου! Πρέπει να τις καμουφλάρεις ή να τις βάζεις για μικρές λέξεις μόνο, νομίζω...

Τι λέτε;

Α. Για να μη γίνει παρεξήγηση, μην λάβετε υπόψη αυτήν την τροποποίηση για το challenge!

Και μία ερώτηση: Με τα mists μουσκεύει το χαρτί και γυρίζει. Εσείς που ξέρετε, όταν ψεκάζετε, το χαρτί το κολλάτε;

Φιλιά!!!