Πόσες φορές ένα βρέφος ή ένα παιδί δείχνει να αποζητά επίμονα και να απολαμβάνει τη ζεστή αγκαλιά της μάνας του! Μοιάζει πραγματικά η αγκαλιά να του προσφέρει ηρεμία, γαλήνη, αλλά και ψυχική και σωματική (κατά τις έρευνες, πλέον) υγεία!
Και πόσες φορές και σε μεγαλύτερη ηλικία στη χαρά μας ή στη λύπη μας (πιο έντονα) θέλουμε να μας σφίξει στην αγκαλιά του ένας αγαπημένος μας άνθρωπος, να του δώσουμε λίγη από τη χαρά μας ή να μας παρηγορήσει, αντίστοιχα!
Και πόσες φορές πάλι έχουμε απαρνηθεί την αγκαλιά του γονιού μας στην εφηβία μας ή του φίλου ή του συντρόφου μας, όταν του κρατάμε μούτρα (παρόλο που μέσα μας θα θέλαμε τόσο πολύ να μας αγκαλιάσουν;)
Πόσες φορές πάλι στην απογοήτευσή μας έχουμε σκεφτεί πως οι αγκαλιές που έχουμε λάβει είναι πολύ λιγότερες από αυτές που μας αξίζουν;
Και ξεκινάμε με το ενδιαφέρον άρθρο που το παραθέτω ολόκληρο:
"Η αγκαλιά της μητέρας είναι η καλύτερη θερμοκοιτίδα"
Τώρα, σύμφωνα με νέα μεγάλη ιταλική μελέτη, που διενεργήθηκε σε οκτώ χώρες, υπάρχει μια ιδιαίτερα ευεργετική εναλλακτική και δεν είναι άλλη από την αγκαλιά της μαμάς.
"Η απόγνωση των βρεφών"
Με μεγάλη ευαισθησία ο παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης στο άρθρο του για την "Απόγνωση των βρεφών" περιγράφει την αναγκαιότητα της μητρικής αγκαλιάς σε εκείνες τις πρώτες ώρες που το παιδί έρχεται απροστάτευτο στον κόσμο μας και την επίδρασή της στην ψυχοσύνθεσή του και τη συμπεριφορά του ακόμα και πολλά χρόνια αργότερα!
Επίσης, η ωκυτοκίνη παράγεται κατά την αγκαλιά μεταξύ συντρόφων, αλλά και μεταξύ ανθρώπων με παρόμοια χαρακτηριστικά...
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που έχει κυκλοφορήσει πολύ στο ίντερνετ σε σχέση με την ωκυτοκίνη και την ηρεμιστική της δράση είναι το "Ένα τηλεφώνημα ισάξιο με τη μητρική αγκαλιά"!
Η "Αγκαλιά Αγάπης" βρίσκει τεράστια εφαρμογή στα πλαίσια της Συστημικής Αναπαράστασης (Bert Hellinger), που έχει επίσης τον ίδιο στόχο, την εύρεση των ριζών μας και την αποκατάσταση των σχέσεων στην οικογένεια.
3 δευτερόλεπτα λένε Βρετανοί επιστήμονες πως κρατάει κατά μέσο όρο μία συνηθισμένη αγκαλιά. Δηλαδή, όσο μία συνηθισμένη ανθρώπινη δραστηριότητα ή φυσική λειτουργία! Η διαπίστωση αυτή ενισχύει μάλιστα τη θεωρία ότι 3 δευτερόλεπτα χρειάζεται ο άνθρωπος για να αντιληφθεί το παρόν (χωρίς, βέβαια, να το αντιλαμβάνεται!).
Ανάλογες καμπάνιες έγιναν και στην Ελλάδα το 2007 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη:
Αυτά προς το παρόν για την ομορφιά της αγκαλιάς...
Φαντάζομαι πως θα κόλλαγες κι εσύ να βγεις και να αγκαλιάζεις τους περαστικούς έτσι στο ξεκάρφωτο... Το πιθανότερο είναι να φας καμία τσαντιά στο κεφάλι (αν όχι μπουνιά στο μάτι)...
Αλλά ίσως είναι αρκετά ασφαλές να πάρεις μία ζεστή αγκαλίτσα τον αγαπημένο σου άνθρωπο που είναι δίπλα σου, ε; :)
Και πόσες φορές και σε μεγαλύτερη ηλικία στη χαρά μας ή στη λύπη μας (πιο έντονα) θέλουμε να μας σφίξει στην αγκαλιά του ένας αγαπημένος μας άνθρωπος, να του δώσουμε λίγη από τη χαρά μας ή να μας παρηγορήσει, αντίστοιχα!
Και πόσες φορές πάλι έχουμε απαρνηθεί την αγκαλιά του γονιού μας στην εφηβία μας ή του φίλου ή του συντρόφου μας, όταν του κρατάμε μούτρα (παρόλο που μέσα μας θα θέλαμε τόσο πολύ να μας αγκαλιάσουν;)
Πόσες φορές πάλι στην απογοήτευσή μας έχουμε σκεφτεί πως οι αγκαλιές που έχουμε λάβει είναι πολύ λιγότερες από αυτές που μας αξίζουν;
Ένα άρθρο που είδα πρόσφατα σε σχέση με τη γνωστή μας "αγκαλιά", ξύπνησε μέσα μου τη μικρή εξερευνήτρια και είπα να ψάξω λίγο στο διαδίκτυο τι λένε οι ειδικοί. Και φαίνεται να υπάρχουν απαντήσεις σε ερωτήματα, όπως:
Γιατί είναι απαραίτητη η μητρική αγκαλιά;
Γενικά η αγκαλιά με ποια ορμόνη σχετίζεται;
Πώς επηρεάζει την ψυχολογία μας, αλλά και την υγεία μας;
Αλλά και: Πόσο "κρατάει" μία τυπική αγκαλιά; Ξέρεις για το "κίνημα αγκαλιάς";
"Η αγκαλιά της μητέρας είναι η καλύτερη θερμοκοιτίδα"
Μέχρι πρότινος, τα πρόωρα μωρά ήταν αναγκασμένα να παραμένουν επί εβδομάδες σε θερμοκοιτίδα, απομονωμένα από τους γονείς τους, μέχρι να αποκτήσουν το κατάλληλο βάρος.
Τώρα, σύμφωνα με νέα μεγάλη ιταλική μελέτη, που διενεργήθηκε σε οκτώ χώρες, υπάρχει μια ιδιαίτερα ευεργετική εναλλακτική και δεν είναι άλλη από την αγκαλιά της μαμάς.
Η διαδικασία είναι απλή και μπορεί να διαρκέσει ως και τέσσερις ώρες την ημέρα. Η μητέρα, καθισμένη σε επικλινή πολυθρόνα, θα πρέπει να κρατάει το μωρό της ντυμένο μόνο με την πάνα του στο γυμνό της στέρνο, σκεπασμένο με μια μαλακή κουβέρτα. Τα οφέλη για μητέρα και παιδί είναι πολυάριθμα. Το μωρό ηρεμεί, σταματάει να κλαίει, αναπνέει με κανονικότερο ρυθμό ελαχιστοποιώντας τις περιπτώσεις άπνοιας, αυξάνει γρηγορότερα το βάρος του, ενώ μέσω της σωματικής επαφής η θερμοκρασία του συντονίζεται με εκείνη της μητέρας του.
« Επίσης, το νεογέννητο συνηθίζει την επαφή με το σώμα της μητέρας του, διευκολύνοντας έτσι τον θηλασμό, αλλά παράλληλα μέσω της αφής και της όσφρησης λαμβάνει όλα εκείνα τα ερεθίσματα που του είναι απαραίτητα κατά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του» εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης δρ Ρικάρντο Νταβάντσο, ο οποίος προσθέτει ότι ακόμα και ο μπαμπάς μπορεί να αναλάβει τον ρόλο της «μαμάς-καγκουρό».
Η μέθοδος αυτή αφορά σε νεογνά που έχουν γεννηθεί πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης, ακόμη και εκείνα που ζυγίζουν λιγότερο από ένα κιλό, αλλά οπωσδήποτε εκείνα των οποίων η κατάσταση της υγείας θεωρείται σταθερή και είναι σε θέση να βγουν προσωρινά από τη θερμοκοιτίδα.
Οι νεογνολόγοι επισημαίνουν ότι η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοστεί με αξιόλογα αποτελέσματα, ακόμη και σε νεογνά τα οποία είναι διασωληνωμένα και δεν αναπνέουν ακόμη αυτόνομα. Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, πολλά πρόωρα μωρά αναπνέουν μόνα τους ακουμπισμένα πάνω στο στήθος της μητέρας τους, αλλά έχουν ανάγκη από διασωλήνωση αμέσως μόλις ξαναμπαίνουν στη θερμοκοιτίδα.
Η συγκεκριμένη πρακτική γεννήθηκε στην Μπογκοτά της Κολομβίας το 1978, σε μια προσπάθεια να αναπληρωθεί η έλλειψη θερμοκοιτίδων για τα πρόωρα νεογνά.
Ήδη οι μονάδες εντατικής νεογνών μεγάλων νοσοκομείων δίνουν στους γονείς το δικαίωμα να επισκέπτονται όσο συχνά επιθυμούν τα μωρά τους και να τους παρέχουν μια θεραπευτική αγκαλιά.
Πηγή: zougla.gr
Με μεγάλη ευαισθησία ο παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης στο άρθρο του για την "Απόγνωση των βρεφών" περιγράφει την αναγκαιότητα της μητρικής αγκαλιάς σε εκείνες τις πρώτες ώρες που το παιδί έρχεται απροστάτευτο στον κόσμο μας και την επίδρασή της στην ψυχοσύνθεσή του και τη συμπεριφορά του ακόμα και πολλά χρόνια αργότερα!
"Η ορμόνη της αγάπης"
Η ορμόνη που σχετίζεται με την αγκαλιά λέγεται "ωκυτοκίνη" (ή "ωκυτοσύνη"), αλλά είναι γνωστή και ως "ορμόνη της αγάπης" ή "ορμόνη της αγκαλιάς" ή "μητρικό φίλτρο". Αρχίζει και παράγεται σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες όσο πλησιάζει ο τοκετός, φτάνει στα μεγαλύτερα επίπεδα κατά τον τοκετό υποβοηθώντας τον και ενισχύει τη νέα μαμά να κρατήσει το βρέφος παρά την εξάντλησή της. Ωστόσο, και στον μπαμπά που μετέχει στη διαδικασία ανεβαίνουν τα επίπεδά της. Δες κι εδώ.Επίσης, η ωκυτοκίνη παράγεται κατά την αγκαλιά μεταξύ συντρόφων, αλλά και μεταξύ ανθρώπων με παρόμοια χαρακτηριστικά...
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που έχει κυκλοφορήσει πολύ στο ίντερνετ σε σχέση με την ωκυτοκίνη και την ηρεμιστική της δράση είναι το "Ένα τηλεφώνημα ισάξιο με τη μητρική αγκαλιά"!
"Θεραπεία μέσω αγκαλιάς"
Την αγκαλιά φαίνεται να ερευνούν και να χρησιμοποιούν οι ψυχοθεραπευτές στην ψυχοθεραπεία. Την "Θεραπεία μέσω αγκαλιάς (Holding Therapy)" εισάγει η παιδοψυχίατρος Martha Welch για την θεραπεία αυτιστικών παιδιών. Κατά τη θεραπεία, στα πλαίσια της επικοινωνίας του γονιού με το αυτιστικό παιδί το αγκαλιάζει και επιμένει σ' αυτό, ακόμα κι αν το παιδί αντιστέκεται (όπως συνηθίζουν άλλωστε τα αυτιστικά παιδιά).
Ωστόσο, μερικοί θεραπευτές φαίνεται να αμφισβητούν αυτόν τον τρόπο προσέγγισης περιγράφοντάς τον ως εξαναγκαστικό τρόπο για επικοινωνία του γονιού με το αυτιστικό τους παιδί. Στο ίδιο άρθρο ο Jan Hunt αναρρωτιέται για τη βιαιότητα να αγκαλιάζεις με το ζόρι ένα παιδί που αντιστέκεται και ότι αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχία στην εξαναγκαστική αγκαλιά είναι, πιθανότατα, υποταγή προσωρινή...
Αρνητικά προς τη θεραπεία αυτή τίθεται και η ψυχολόγος Jean Mercer με ισχυρό λόγο.
Εδώ περιγράφεται λίγο πιο αναλυτικά η μέθοδος και παρουσιάζεται μία ακόμα ενδιαφέρουσα κριτική.
Σε αυτό που φαίνεται πάντως να συμφωνούν πολλοί είναι πως η "Θεραπεία μέσω αγκαλιάς" αξίζει προσοχής και περαιτέρω διερεύνησης.
Αγκαλιά Αγάπης - Μία θεραπεία από το μέλλον
Την Θεραπεία μέσω αγκαλιάς έχει χρησιμοποιήσει και εξελίξει η ψυχολόγος Γίρινα Πρέκοπ και την έχει χρησιμοποιήσει στη θεραπεία της με το όνομα "Αγκαλιά Αγάπης". Στόχος της είναι η αποκατάσταση των σχέσεων του ατόμου με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που είναι και το βασικό κομμάτι της θεραπείας του ατόμου. Συγκεκριμένα σε άρθρο της η Μαρία Ζαπίτη αναφέρει:
Μέσα από τη σφιχτή αγκαλιά δίνουν και οι δύο (θερατη συγκατάθεση ότι θα αντέξουν την ένταση των διαφορών τους και δεν θα φύγουν ο ένας απ’ τον άλλον, προτού να ξανακυλήσει ανάμεσά τους η αγάπη.
Στις παλαιότερες εποχές κρατούσαν τα παιδιά διαρκώς στην αγκαλιά τους τα πρώτα δύο τρία χρόνια της ζωής τους, ακόμα κι αν αυτά φώναζαν ή θύμωναν. Έτσι γινόταν μέσα τους η καταγραφή ότι μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς να κινδυνεύουν από απόρριψη. Η «Θεραπεία ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΓΑΠΗΣ» επαναφέρει, λοιπόν, με πολύ φυσικό τρόπο αυτή την αίσθηση ασφάλειας.
Στη σημερινή εποχή το παιδί κάθε άλλο παρά ασφάλεια αισθάνεται. Συνήθως εργάζονται και οι δύο γονείς, μεγαλώνει σε παιδικούς σταθμούς, το κρατάνε ξένες γυναίκες, κι όταν θυμώνει ή κλαίει το τιμωρούν με απομόνωση (στο δωμάτιό σου γρήγορα).Έτσι απομακρύνεται από την αγάπη και πρέπει να τα βγάλει πέρα με τη μοναξιά του και την ανυπαρξία του...
Η "Αγκαλιά Αγάπης" βρίσκει τεράστια εφαρμογή στα πλαίσια της Συστημικής Αναπαράστασης (Bert Hellinger), που έχει επίσης τον ίδιο στόχο, την εύρεση των ριζών μας και την αποκατάσταση των σχέσεων στην οικογένεια.
Πόσο κρατάει μία αγκαλιά;
Περισσότερα εδώ.
Δωρεάν αγκαλιές (!)
Ίσως ήδη έχεις πετύχει στην τηλεόραση τον τύπο από το Λονδίνο που έβαλε σκοπό να αγκαλιάζει τους περαστικούς για να τους κάνει να νιώσουν καλύτερα. Δες την ιστοσελίδα της καμπάνιας Free Hugs με το σχετικό βιντεάκι. Ανάλογες καμπάνιες έγιναν και στην Ελλάδα το 2007 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη:
Αυτά προς το παρόν για την ομορφιά της αγκαλιάς...
Φαντάζομαι πως θα κόλλαγες κι εσύ να βγεις και να αγκαλιάζεις τους περαστικούς έτσι στο ξεκάρφωτο... Το πιθανότερο είναι να φας καμία τσαντιά στο κεφάλι (αν όχι μπουνιά στο μάτι)...
Αλλά ίσως είναι αρκετά ασφαλές να πάρεις μία ζεστή αγκαλίτσα τον αγαπημένο σου άνθρωπο που είναι δίπλα σου, ε; :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου