Καλημέρα!
Πριν λίγες ημέρες προχώρησα σε μία ακόμα καλλιτεχνία και ήθελα να την έχω κι εδώ στον δικό μου πολυχώρο!
Το δέντρο είναι για μένα ένα πολύ ωραίο σύμβολο ζωής, με τις ρίζες να το δένουν γερά με το παρελθόν, να το τρέφουν σωστά και να το κρατούν σταθερό και γερό, και με τα κλαδιά του να προχωράνε προς τον ουρανό ψηλαφίζοντας ελεύθερα το μέλλον! (Με έπιασε το ποιητικό μου πρωί πρωί...)
Παράλληλα, οι περικοκλάδες σε διάφορες μορφές είναι κόλλημα από τα μαθητικά μου ακόμα χρόνια και μ' αυτές κοσμούσα κάποιες φορές τα βιβλία μου, όταν έκοβα φλέβες με κάποιους καθηγητές μου... (Σόρι, αλλά έτσι πλέον κι εγώ μπορώ να κατανοώ κι εγώ καμία φορά κάποιους μαθητές που κόβουν φλέβα σε μένα...)
Το καλό με τις περικοκλάδες είναι ότι δίνουν κίνηση και ζωή στο αντικείμενο, μάλλον λόγω καμπύλων...
Στη συνταγή της εκπληκτικής μου αυτής έμπνευσης βασικό συστατικό ήταν και η ιδέα μίας κοπέλας στο Ίντερνέτι που έκανε κάτι παρόμοιο σε ακουαρέλα με μαρκαδόρους (δες εδώ το ωραίο δεντράκι της και πολλά άλλα...). Η ίδια χρησιμοποίησε κουμπάκια χρωματιστά για τα φρουτο-λούλουδά της, ενώ εγώ ψηφίδες από το γνωστό υπερκατάστημα κινέζικων Ζούμπο...
Πραγματικά, πάντως, να είναι καλά η κοπέλα αυτή όπως και ένα σωρό άλλοι που αγαπάνε τις χειροκατασκευές, γιατί μου έχουν δώσει πολλές εύκολες ιδέες για ξέδωμα...
Χρησιμοποίησα ακρυλικές μπογιές (και λίγο χρυσαφί για χλίδα) και τις ζουμπο-ψηφιδούλες σε καμβά 25 x 30. Ελπίζω το επόμενο δεντράκι που μάλλον θα φτιάξω να δείχνει πιο επαγγελματικό ακόμα, ίσως με πιο έντονα (παχύρευστα) χρώματα και περισσότερη ακόμα κίνηση.
Και ιδού η Πικασιά μου:
Ας είναι οι ζωές μας δέντρα όμορφα και γερά :)
Πριν λίγες ημέρες προχώρησα σε μία ακόμα καλλιτεχνία και ήθελα να την έχω κι εδώ στον δικό μου πολυχώρο!
Το δέντρο είναι για μένα ένα πολύ ωραίο σύμβολο ζωής, με τις ρίζες να το δένουν γερά με το παρελθόν, να το τρέφουν σωστά και να το κρατούν σταθερό και γερό, και με τα κλαδιά του να προχωράνε προς τον ουρανό ψηλαφίζοντας ελεύθερα το μέλλον! (Με έπιασε το ποιητικό μου πρωί πρωί...)
Παράλληλα, οι περικοκλάδες σε διάφορες μορφές είναι κόλλημα από τα μαθητικά μου ακόμα χρόνια και μ' αυτές κοσμούσα κάποιες φορές τα βιβλία μου, όταν έκοβα φλέβες με κάποιους καθηγητές μου... (Σόρι, αλλά έτσι πλέον κι εγώ μπορώ να κατανοώ κι εγώ καμία φορά κάποιους μαθητές που κόβουν φλέβα σε μένα...)
Το καλό με τις περικοκλάδες είναι ότι δίνουν κίνηση και ζωή στο αντικείμενο, μάλλον λόγω καμπύλων...
Στη συνταγή της εκπληκτικής μου αυτής έμπνευσης βασικό συστατικό ήταν και η ιδέα μίας κοπέλας στο Ίντερνέτι που έκανε κάτι παρόμοιο σε ακουαρέλα με μαρκαδόρους (δες εδώ το ωραίο δεντράκι της και πολλά άλλα...). Η ίδια χρησιμοποίησε κουμπάκια χρωματιστά για τα φρουτο-λούλουδά της, ενώ εγώ ψηφίδες από το γνωστό υπερκατάστημα κινέζικων Ζούμπο...
Πραγματικά, πάντως, να είναι καλά η κοπέλα αυτή όπως και ένα σωρό άλλοι που αγαπάνε τις χειροκατασκευές, γιατί μου έχουν δώσει πολλές εύκολες ιδέες για ξέδωμα...
Χρησιμοποίησα ακρυλικές μπογιές (και λίγο χρυσαφί για χλίδα) και τις ζουμπο-ψηφιδούλες σε καμβά 25 x 30. Ελπίζω το επόμενο δεντράκι που μάλλον θα φτιάξω να δείχνει πιο επαγγελματικό ακόμα, ίσως με πιο έντονα (παχύρευστα) χρώματα και περισσότερη ακόμα κίνηση.
Και ιδού η Πικασιά μου:
Ουάου!! (που λέει και ο Παύλος...) Πολύ καλό!!
ΑπάντησηΔιαγραφή...Κι εύκολο! Αν θυμάμαι καλά, παλιά μου συμμαθήτρια, την έχεις κι εσύ την περικοκλάδα στο αίμα σου, ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!!!Μου αρέσει πάρα πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σ'ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου!
Φιλιά!
Να είσαι καλά κι εσύ Χριστίνα από ζάχαρη! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξέρεις έχω βάλει στο μάτι και τις ατμοσφαιρικές σπαγκόμπαλές σου! Μόλις βρω μπόλικο σπάγκο...
(Αλλά, πώς κατάλαβες πως σε έβαλα link; Εννοείται, πολύ χάρηκα που με βρήκες!Απλά δεν ξέρω και καλά τα μπλογκίστικα...)