Η βάφτισή μας - Μέρος Α΄

Και ήρθε η μέρα η τρομερή για την οποία τόσο καιρό δουλέψαμε!
Δευτέρα, 16/4/2012!
Και το όνομα αυτής... Πετρούλα!
Οκ, ξέρω τι συνειρμό θα κάνετε.... Σουλτάαααααααν! Στρωμένη καριέρα το κορίτσι μας!
Από "μπουμπού", "μπουμπουκάκι" και "μπουμπουλίνα" που τη λέω εδώ και κοντά 10 μήνες, πρέπει τώρα να συνηθίσουμε το νέο της, επίσημο όνομα! Δε μ' αρέσουν τα κομμένα ή ξενικά ονόματα ή αυτά που βγαίνουν ύστερα από πίεση για να ακούγονται καλύτερα και ψάχνεις να βρεις από που βγήκαν... Άμα μεγαλώσει, ας το κάνει ότι θέλει! Προς το παρόν θα είναι το "Πετρουλάκι μου"! Μικρή μικρή Πετρούλα, δηλαδή...

Όλα ήταν χαρούμενα και όμορφα στη βάπτισή της... αν εξαιρέσεις το ότι έκλαιγε... Το καψερό, το ξυπνήσαμε μεσημεριάτικα να το βαφτίσουμε! Ένιωσα πως δεν πήρε χαμπάρι ότι τη βαπτίσαμε, γιατί το μόνο που ήθελε ήταν να την πάρω αγκαλιά, να την κοιμίσω, ή να τη θηλάσω, αλλά έλα που έπρεπε να την κρατάνε οι νονοί! Στο βίντεο πρέπει να έχουμε βγει ελαφρώς στενοχωρημένοι εγώ και ο μπαμπάς, έτσι που το βλέπαμε να κλαίει, να μας κοιτάει και να μας απλώνει χεράκια... Ήταν και οι φωτογραφίες μία στην αγκαλιά του ενός, μια στου άλλου, βάλε και τα φλας... Το στενοχωράκι μου!

Ωστόσο πέσαμε σε παπά με ελαφρύ χέρι - πραγματικά το είχα άγχος πώς θα της φερθεί με αυτά που είχα δει και ακούσει- και αρκετά λακωνικό! Μιλάμε για βάφτιση εξπρές - μας είχε πει πως θα κάνει σύντομα, γιατί τα βαριέται τα πολλά!

Μέχρι να μαζέψω φωτογραφίες να σας δείξω, έτσι να έχετε μία ιδέα, σας παρουσιάζω στιγμές από την κατασκευή των προσκλητηρίων και μπομπονιέρων! Όπως σας είχα πει, το θέμα μας ήταν... φραουλένιο! Και το υπέροχο της υπόθεσης είναι πως και η νονά μας είχε επιλέξει φραουλένιο θέμα για πετσέτες, καπελιέρα, λαμπάδες, χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί!!!!

Πραγματικά, ευχαριστήθηκα να κόβω και να κολλάω! Οκ, παραδέχομαι πως κάποια στιγμή τα έφτυσα... Έχω και το Πετρουλάκι μου που όταν με βλέπει να είμαι καθιστή, έρχεται πλατς πλατς πλατς να την πάρω αγκαλιά, να δει τι κάνω, να πιάσει... Πολύ περίεργο έχει γίνει το παιδάκι μου! Δύσκολος στόχος, όταν δε σου κρατάει κάποιος το παιδί!

Νομίζω στης Ζάφφυς είχα διαβάσει πως καταφέρνει να τελειώνει γρήγορα τις συνθέσεις της, γιατί μαζεύει τα υλικά της με βάση αυτό που έχει στο νου της και κοιτάζει να μη ξεφεύγει από τα σχέδιά της (αυτό βέβαια, προϋποθέτει ποικιλία υλικών, ώστε να μην τσακίζεσαι να ταιριάξεις με το ζόρι τα αταίριαστα!).  Πραγματικά, προσπαθώ να το τηρήσω αυτό τελευταία, εγώ που γενικά είμαι συχνά αναποφάσιστη και καθυστερώ... Έτσι έκανα και τώρα...

Προσκλητήρια:

Ξεκινάμε με τα 70-κάτι προσκλητήρια...  Τα λουλουδάκια στο κορδόνι ήταν ιδέα της τελευταίας στιγμής, γιατί κάτι μου έλειπε στο μάτι... Ήταν ένας τρόπος να "ζυγίσω" καλύτερα το λευκό, αλλά και να γίνει πιο χαρούμενο το αποτέλεσμα...

Το κείμενο - ποιηματάκι της πρόκλησης το έγραψα ένα βράδυ που είχα αϋπνία και με έπιασε το ποιητικό μου... Στην πραγματικότητα τις δύο μεσαίες στροφές τις πήρα από εδώ (το νούμερο 36) και τις πείραξα ελαφρώς, και τα υπόλοιπα είναι δικά μου! Μετά από αυτό κόλλησε ο εγκέφαλος και για κάποιες ώρες μιλούσα με ρήμα! Δεν έβαλα τον τόπο της βάπτισης η αλήθεια είναι, γιατί δε μου έβγαινε στο ποίημα, αλλά υπέθεσα πως θα ενημερώσω τηλεφωνικά... :)

Ευτράπελο:

Οι πράσινες καρό κορδέλες που ήθελα αρχικά να δέσω τα προσκλητήρια τελικά δεν ταιριάζανε με το λαχανί του κοτσανίου, αλλά ευτυχώς που είχα πάρει και τα κορδόνια... Προσοχή, όταν παραγγέλνεις από το διαδίκτυο, λοιπόν!

Μπομπονιέρες:

Ξεκίνησα λοιπόν να κόβω τα τσαντάκια με το φραουλο-διακοσμητικό... Με το απλό Big Shot κόβεις 5 κομμάτια για κάθε τσαντάκι και τα κολλάς! Τυχερές όσες έχουν το pro όπου η αντίστοιχη μήτρα βγάζει ένα κομμάτι... Κατάφερα να φτιάξω 70! Μετά είπα "Ήμαρτον! Δε φτιάχνω άλλα!". Να τα!

Υπάρχει και ένας καφές ανάμεσα...
Από αυτές 50 έγιναν παιδικές, όπου έβαλα 3 κουφέτα, ζελεδάκια, παστελάκι, σοκολατάκι, γκοφρετάκι, αφράτο φραουλάκι και καρφώσαμε κι ένα γλειφιτζούρι που έκανε και φιγούρα - ιδέα της γιαγιάς-Πετρούλας:

Για να προσαρμοστώ στις απαιτήσεις της καθημερινότητάς μου, μείωσα τις απαιτήσεις μου και το γύρισα σε σελιδοδείκτες που αναδιπλώνονται και κλείνουν στη σελίδα με μαγνητάκι, κάπου 40 στο σύνολο...

Και για να εκμεταλλευτώ και τα περισσευούμενα κόκκινα κανσόν, έφτιαξα άλλα 20 μαγνητάκια ψυγείου...

Να και η πολύτιμη χείρα βοηθείας της κυρά Πετρούλας!

Ευτράπελα:
1. Κάποιες κόλλες που χρησιμοποίησα για μερικά τσαντάκια αποδείχθηκαν ακατάλληλες και μάζευα τα κομμάτια να τα κολλήσω ξανά την επόμενη μέρα! Ευτυχώς η κόλλα αυτή αποδείχθηκε σωτήρια!
2. Όταν παραγγέλνεις χαρτιά να είναι από την ίδια πηγή, γιατί κόκκινο με κόκκινο διαφέρει!!!! Επίσης, καλό υπολογισμό υλικών θέλει η όλη υπόθεση...

Για όποιον ενδιαφέρεται:
Υλικά:
Κανσόν από το Διονυσόπουλο (κυρίως), αν και έπεσα σε αγενή υπάλληλο...
Εργαλεία από τη Λένα.
Υλικά για μπομπονιέρες και κουφέτα (Χατζηγιαννάκη εννοείται) από το e-shop gamou.

Στο επόμενο post θα σας δείξω το αγαπημένο μου ευχολόγιο...
Κλαίει το μπουμπουκι μου πάλι...

Φιλάκια!
Και χρόνια πολλά!