Αυθόρμητα στα γρήγορα...

6 γκρίνιες και 2 χαρές...

Νευρίασα...
που είδα για μία ακόμα φορά την αντιπαθέστατη κυρία με τους διαδραστικούς πίνακες να έχει και πάλι άποψη...

Έμεινα έκπληκτη...
με τον άνθρωπο που έδωσε τέλος στη ζωή του εδώ μπροστά στη δικιά μας τη Βουλή (όχι σε κάποια άλλη χώρα... πλέον...)...

Μου ήρθε να ρίξω μπουνιά...
στον άλλο που έτρεξε να δηλώσει ότι το παραπάνω συμβάν δεν έχει καμία σχέση με την κατάντια που φέρανε τη χώρα μας (άρα δε φταίνε αυτοί σε τίποτα... πάλι...)...

Απογοητεύομαι...
με αυτόν το λαό όπου ανήκω κι εγώ, πόση ανάγκη είχαμε για να νιώσουμε σημαντικοί, να περάσουμε καλά, να αποκτήσουμε πολλά αγαθά... και που αποδειχθήκαμε τουλάχιστον ελαφρόμυαλοι και ευκολόπιστοι (κορόιδα, να το πω;)...

Νιώθω άβολα και γίνομαι καχύποπτη...
γιατί βλέπω ανθρώπους γύρω μου, ντόπιους και μη, να κοιτάνε αγριεμένοι...

Αναρωτιέμαι...
πόση αναισθησία και πόσο θράσος θέλει να αρπάζεις από αυτόν που δεν τα έχει και να μη δίνεις σε αυτόν που τα δικαιούται, να έχεις την ελευθερία να πατάς στο λαιμό ολόκληρο λαό και να μην κατηγορείσαι για τίποτα!

Και δύο χαρωπά για το τέλος...

Γέλασα...
με τη "συνέντευξη" του Θ.Καλαμούκη με τον πρωθυπουργό - ρομπότ (τη στιγμή της σφαλιάρας κλαίγαμε από τα γέλια, λέμε!)...

Άφησα το καλύτερο και γλυκύτερο για το τέλος, να μου φύγει η πικρίλα...

Συγκινήθηκα - χάρηκα - ενθουσιάστηκα...
με τη χθεσινή ανάρτηση της Κικής μας για την οργάνωση, στήσιμο και συνολική επιτυχία του bazaar με τα υπέροχα χειροποίητα καλούδια υπέρ του "Καλού Σαμαρείτη"...
Φαίνεται ο εθελοντισμός να μας είναι απαραίτητος τούτη την περίοδο ειδικά! Χρειαζόμαστε αυτή τη δωρεάν και από καρδιάς αγνή καλοσύνη!

Φιλιά και καλημέρα σε όλους!