Με μία κάποια καθυστέρηση σήμερα καταφέρνω και σου απαντώ!
Τι να κάνω που με πιάνει ώρες ώρες εμένα τη συνεσταλμένη κοπέλα (τρόπος του λέγειν, βρε αδελφέ!) και μπούρου μπούρου μπούρου... και άντε μετά να κόβω από δω κι από κει, ε, να μην κόβει και φλέβα ο περαστικός ο αναγνώστης...
Απορείς πώς γίνεται οι ίδιες οι συμφοιτήτριές σου στο μαθηματικό να σου λένε πως η διδασκαλία είναι το πιο εύκολο επάγγελμα του κόσμου! Για να με ρωτάς τι άποψη έχω επί του θέματος, μάλλον σε στενοχωρεί να τ' ακούς! Γιατί είσαι άνθρωπος με ευαίσθητες κεραίες και αναγνωρίζεις τον κόπο και νιώθεις τις δυσκολίες που υπάρχουν, αφού ήδη διδάσκεις σε παιδάκια! Και πολύ θα ήθελες να εκτιμάει ο κόσμος την προσπάθειά σου! Αλλά συχνά... δεεεεεεεν...
Και έχω κι εγώ μία ευαισθησία σε αυτό το θέμα και πολλές φορές έχω δεχτεί επίθεση, βέβαια από ανθρώπους κυρίως εκτός του χώρου μας. Μου κάνει εντύπωση, όμως, που μου λες πως μαθηματικοί λένε πόσο εύκολο είναι να διδάσκεις. Γιατί ειδικά στα μαθηματικά που είναι όλα τόσο αυστηρά, συμπυκνωμένα και αλυσιδωτά οι περισσότεροι μαθητές δυσκολεύονται τρελά!!! Ίσως έχει τύχει στις καλές σου φίλες να κάνουν μάθημα σε αρκετά καλούς μαθητές που τα πιάνουν σχετικά εύκολα!
Θα μπορούσα να ρωτήσω λοιπόν κι εγώ το εξής απλούστατο:
Αφού, ρε παιδιά, είναι εύκολο, κι αν θέλετε, αφού πληρωνόμαστε πολλά για λίγη δουλειά, γιατί δε γίνονται όλοι δάσκαλοι;
Και απαντώ στη συνέχεια...
Για τις δυσκολίες του επαγγέλματος έχω μιλήσει σε προηγούμενες αναρτήσεις και δε θέλω να επαναλαμβάνομαι. Θα αναφέρω, όμως, μερικές ακόμα δυσκολίες...
Για αυτούς που είναι εκτός χώρου και μας αμφισβητούν:
Όπως και να έχει, θέλει κόπο, χρόνο και χρήμα για να δώσεις και να περάσεις στις πανελλήνιες. Στη συνέχεια, θέλει κόπο, χρόνο και χρήμα να πάρεις το πτυχίο (ή τα πτυχία). Μετά θέλει κόπο και χρόνο για να περάσεις στον ΑΣΕΠ, αν θες να μπεις στο δημόσιο σχολείο. Και επειδή δεν θέλουν όλοι να μπουν στη διαδικασία να διαβάσουν, αλλά εσύ το έχεις κάνει, γιατί να μην αξίζεις μία τέτοια καλή δουλειά;
Τώρα όταν λέω "καλή" να το σχολιάσω λίγο... Αν μείνεις στην λεγόμενη "παραπαιδεία" μάλλον θα βγάλεις αρκετά χρήματα με περισσότερη ή λιγότερη προετοιμασία, ανάλογα τους μαθητές σου. Αν πας μέσα στο σχολείο, το υποχρεωτικό σου ωράριο θα είναι 21 ώρες σε πρώτη φάση. Το ακούσει βέβαια αυτό ο άλλος και εύκολα σε αποκαλεί τεμπέλη δημόσιο υπάλληλο... Ο μισθός μέτριος ή καλός, αλλά περισσότερος ελεύθερος χρόνος (συν Χριστούγεννα, Πάσχα, Ιούλιο, Αύγουστο).
Άλλο αν εσύ σπαταλάς αρκετό από τον προσωπικό σου χρόνο για προετοιμασία ειδικά στην αρχή και ειδικά για μαθητές πανελληνίων...
Γιατί το ότι τελειώνεις μία σχολή καθηγητική, δε σημαίνει ότι είσαι 100% έτοιμος να διδάξεις! Πρέπει να επιστρέψεις στη σχολική ύλη, να την ξαναθυμηθείς, να τη δεις, πλέον, πιο αναλυτικά, να ανοίξεις κι άλλα βιβλία για μία πιο ολοκληρωμένη άποψη... Να βρεις κανόνες και κόλπα που θα βοηθήσουν το μαθητή σου να μάθει! Να προσαρμόσεις το μάθημά σου, τα λόγια σου, τις ασκήσεις σου, τα φυλλάδιά σου στο επίπεδο του μαθητή σου! Ή αν διδάσκεις σε τάξη πολλών μαθητών, να προσπαθήσεις να αγκαλιάσεις με τους τρόπους σου τα μυαλά των περισσότερων. Και να λύσεις πολλές πολλές ασκήσεις, πέρα από του βιβλίου.
Αν, βέβαια, μιλάμε για μαθητή χαμηλού επιπέδου χωρίς προσδοκίες, εκεί μπορεί πράγματι να σου φανεί ότι παίρνεις σχετικά εύκολα χρήματα. Όπως και σε μαθητές γυμνασίου, βατά τα πράγματα.
Αν όμως σου τύχει πολύ καλός μαθητής στην Γ' Λυκείου ή, ακόμα περισσότερο, τάξη καλών μαθητών, εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα! Σ' αυτή την περίπτωση θέλει πολύ διάβασμα όμως, να τους προτείνεις πολλές ενδιαφέρουσες ασκήσεις, και να έχεις και το γόητρό σου ψηλά, ώστε να φαίνεσαι πως ξέρεις πάντα κάτι παραπάνω από τους μαθητές σου! Γιατί με μία έξυπνη παρατήρηση ο καλός μαθητής μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ούφο! Και δε σου αρέσει αυτό!
(Μην ανησυχείς, πιθανότατα θα σου τύχει κάποια στιγμή κι εσένα! Το κεφάλι ψηλά και προχωράς!)
Μία διδακτική ώρα μπορεί να κρύβει ώρες προσωπικής δουλειάς. Κι επειδή αυτή η δουλειά πραγματοποιείται στο σπίτι σου, φαντάζομαι, ο κόσμος δεν μπορεί να τη συνειδητοποιήσει και να την εκτιμήσει... Σε άλλες δουλειές, οι άνθρωποι γυρίζοντας στα σπίτια τους και κατεβάζουν στο μυαλό τους ρολά και ξεκουράζονται πνευματικά. Μερικές φορές ζηλεύω τους ανθρώπους που απασχολούνται σε χειρωνακτικές εργασίες, γιατί έχω την εντύπωση πως έχουν πιο ξεκούραστο μυαλό. Εσύ όμως, στον αρκετό χρόνο που μπορεί να σου μένει συνεχίζεις να σκέφτεσαι, να ψάχνεις, να μελετάς, να γράφεις, ειδικά στα πρώτα χρόνια... Αν βέβαια εργάζεσαι σε φροντιστήριο ή ιδιωτικό σχολείο, εκεί μέχρι και βιβλία με μεθόδους και ασκήσεις φτιάχνουν οι εκπαιδευτικοί... Οπότε, ποιος χρόνος...
Και μετά την πολύ καλή γνώση του αντικειμένου σου περνάμε στην ικανότητά σου να το περάσεις στο ακροατήριο. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις εκπαιδευτικών που είναι εγκλωβισμένοι στις γνώσεις τους και δεν μπορούν ή αρνούνται να επικοινωνήσουν με τους ακροατές τους. Μιλάω για το χάρισμα της μεταδοτικότητας, που κακά τα ψέματα, δεν το έχουν απαραίτητα όλοι! Στην εποχή αυτή που η διδασκαλία έχει γίνει μαθητοκεντρική, πρέπει να αλληλεπιδράς με τους μαθητές σου και να προσαρμόζεις τη γνώση σου στη γνώση τους, ώστε να τη δεχθούν!
Άκου και αυτό: Το υπουργείο με τις οδηγίες και τη γενική γραμμή που δίνει, οι γονείς και οι μαθητές ρίχνουν τώρα πιο εύκολα από ποτέ το μπαλάκι για τα κακά της παιδείας στον εκπαιδευτικό. Όταν, ταυτόχρονα, το ίδιο το υπουργείο δεν του δίνει τα κατάλληλα εργαλεία, οι γονείς σε πολλές περιπτώσεις δεν πολυασχολούνται με τα παιδιά τους και οι μαθητές δεν ανοίγουν βιβλίο... Ρίξε μία ματιά στο διαδίκτυο ή στη βιβλιογραφία και θα διαβάσεις για το άγχος του εκπαιδευτικού...
Να σου πω, όμως, και το άλλο: Όταν ένας γονιός διαθέτει για επικοινωνία με τα ένα, δύο ή τρία παιδιά του μία ώρα την ημέρα και αν, και πάλι δυσκολεύεται, πες μου τη δύναμη πρέπει να έχει ένας εκπαιδευτικός μέσα σε μία τάξη 20 ή 30 παιδιών μέσα στα 45';
Άσε το άγχος που μπορεί να έχεις κάθε Σεπτέμβρη: "Θα έχω φέτος παιδιά;". Ή, αν είσαι φρεσκοδιορισμένος: "Πού θα είμαι πάλι του χρόνου;"
Αυτές είναι κάποιες από τις δυσκολίες που μπόρεσα να σκεφτώ για το επάγγελμά μας!
Βέβαια, κάθε επάγγελμα έχει τις δυσκολίες του!
Και, ναι, παρ' όλες τις δυσκολίες της είναι μία καλή, γεμάτη, ωραία δουλειά!
Τώρα για την προφανή υποτίμηση του επαγγέλματός μας από τον κόσμο υπάρχουν πολλοί λόγοι και θα τους σχολιάσω, ίσως, σε επόμενη ανάρτηση...
Ελπίζω να μην σε έκανα να φοβηθείς και να συχαθείς τη διδασκαλία!
Θέλω να σου πω πως θα ακούσεις πολλά από τους ανθρώπους, όσο περισσότερους γνωρίζεις.
Όμως, δε χρειάζεται να απολογείσαι συνεχώς για το επάγγελμά σου, ή για την ποιότητά σου ως δασκάλα και ως άνθρωπος, ειδικά σε ανθρώπους που δυσκολεύονται να κατανοήσουν...
Αν νιώθεις, ωστόσο, ότι για κάποιους συναδέλφους σου είναι πιο εύκολο να διδάσκουν από ότι εσύ, κράτα επικοινωνία και αντάλλαξε απόψεις μαζί τους. Στην πορεία μπορεί να πάρεις πολλά πράγματα από αυτούς που θα σε διευκολύνουν κι εσένα ή απλά να τους απομυθοποιήσεις.
Και κράτα επαφή με δασκάλους της ειδικότητάς σου ή παραπλήσιων ειδικοτήτων (που να εφαρμόζουν τη συμβολική γλώσσα των μαθηματικών), γιατί αυτοί μπορούν να κατανοήσουν ευκολότερα τις δυσκολίες. Συνάδελφοι από άλλες ειδικότητες που έχουν ευκολότερη επικοινωνία με τους μαθητές τους λόγω αντικειμένου μπορεί να σε θεωρήσουν υπερβολική και να μην καταλαβαίνουν το άγχος σου...
Κυρίως, συνέχισε να πιστεύεις και να αγαπάς αυτό που κάνεις, ακόμα κι αν κάποιες φορές αμφιβάλλεις!
:)
