When we wake up in the morning, we use to play on our big bed and make a lot of hugs!!! And then my daughter Petroula says "photo, mam, photo!!!", and so I do... She is very warm with baby - bibiko and he look her into her eyes, although his is a bit nervous in this photo...
Το παθαίνω αυτό κατά καιρούς... Να κολλάω με ένα τραγούδι και να το ακούω συνέχεια, ακόμα κι όταν δεν παίζει (φωνέεεεες, ακούω φωνέεεεες)...
Ε, αυτό το τραγούδι με τη συμπαθέστατη γαλλιδούλα τύπου "κορίτσι της διπλανής πόρτας" με έχει ξετρελάνει!!! Ο ήχος γέννησε εικόνες στο μυαλό μου (θα γίνω καλά, γιατρέ;) και λίγο και τα αντίστοιχα βιντεο κλιπ, λίγο και ελληνικοί υπότιτλοι συνέβαλαν να φτιάξω αυτό το δισέλιδο, που είναι από τα αγαπημένα μου και πραγματικά έβαλα πολύ μεράκι. Τι να σας πω, νομίζω πως βρήκα πραγματικά έναν τρόπο βαθιάς έκφρασης μέσα σε αυτό το βιβλίο!
Σκέφτομαι πόσο κρίμα, πόσες απλές ζωγραφιές ή ιδέες έχω αποτυπώσει σε χαρτιά, χαρτάκια και παραχαρτάκια και τα έχω πετάξει μέσα στο χρόνια ή είναι κρυμμένα σε τίποτα μαθητικές, φοιτητικές σημειώσεις και βιβλία! Μακάρι να μου είχε κόψει να τα είχα φυλάξει - συγκεντρώσει σε ένα τετράδιο...
Από τεχνικές βέβαια, ξέρω, είμαι πίσω αρκετά... ό,τι "τσιμπάω" από εδώ κι από εκεί... Αλλά τουλάχιστον είμαι πολύ κοντά στην αποτύπωση αυτών που έχω στο μυαλό μου...
Αν είχα το χρόνο θα σας το παρουσίαζα σαν βιντεοκλιπ, παράλληλα με το τραγούδι, αλλά μέχρι τότε... Πάτα play, λοιπόν, και με λίγη φαντασία....
Ω γλυκό μου βάσανο,
Γιατί να μαλώνουμε...
Δεν είμαι παρά ένα τίποτα
Περιπλανιέμαι μόνη στο μετρό...
Για να ξεχάσω τη μεγάλη μου δυστυχία
Θέλω να ξεφύγω, όλα να ξαναρχίσουν...
Ανακατεύω τον ουρανό, την μέρα, τη νύχτα
Χορεύω με τον άνεμο, με τη βροχή
Λίγο αγάπη, μια σταγόνα μέλι...
Και χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω...
Μέσα σε ολόκληρο το Παρίσι, με εγκαταλείπω
Και πετώ μακριά, πετώ, πετώ, πετώ, πετώ...
Όταν τελείωσα το σκίτσο της κοπελίτσας μου - η οποία θέλει να είναι και αέρινη, αλλά ο μάλλον ερασιτεχνικός τρόπος ζωγραφικής μου την "συγκρατεί" κάπως - θυμήθηκα που την έχω ξαναδεί... Σε ένα πολυαγαπημένο μου βιβλίο που σε κάποια ανταλλαγή (μάλλον) στο δημοτικό είχα τύχει και το είχα διαβάσει πολλές πολλές φορές...
Αχ, είμαι πολύ χαρούμενη που το μοιράζομαι έτσι μαζί σας!!!
Είναι γνωστό ότι η φύση έχει προικίσει αυτό το λουλούδι με δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: όχι μόνο το έκανε να μοιάζει με ήλιο, αλλά και να γυρίζει και να κοιτάζει τον ήλιο συνεχώς κατά τη διάρκεια της μέρας! Τι περίεργη σύμπτωση, ε;
Μα τι εκπληκτικό φυτό είναι τούτο, που κοιτάει τόσο θαρραλέα το φως, στέκει τόσο περήφανο και είναι τόσο χαρούμενο και αισιόδοξο;
Καλέ, τι μου φωνάζουν αυτά τα ηλιοτρόπια εκεί κάτω;
Για την πρόκληση του Scraps 'n' Pieces του Μάη με θέμα Sunshine και φωτογραφία το ηλιοτρόπιο...
Κι αν προσέξετε το στέμμα των ηλιοτροπίων μου, ίσως θυμηθείτε κάτι από τα παλιά... Είχατε ζωγραφίσει με αυτό το μαραφετάκι ποτέ;
Το είχα 1,5 χρόνο στο πακετάκι του, και να που ήρθε η ώρα του!
Κι επειδή είχα διάφορες ιδέες και για το Tresures του προηγούμενου μήνα, σας παρουσιάζω τη μία και μοναδική που κατόρθωσα να πραγματοποιήσω με την κόρη μου, αλλά δεν το έβαλα συμμετοχή, προφανώς επειδή παραείναι απλοϊκό... Πασαλείψαμε με γκέσσο το δισέλιδο, και με σφραγίδα τα χεράκια της "πατήσαμε" με ακρυλικό... Ένας τρόπος να κρατήσω τα χεράκια της όπως είναι τώρα... Άσε που, έτσι όπως αγγίζουν είναι πραγματικός θησαυρός...
