Οι γονείς μου, από τότε που θυμάμαι, κάθε χρόνο προς το τέλος του αγοράζουν τον καζαμία της επόμενης χρονιάς. Και καθόμασταν καμία φορά και τον ξεφυλλίζαμε, διαβάζαμε τα ζώδια και τα ανέκδοτα και τις προβλέψεις για σημαντικά γεγονότα που αναφέρονταν μέσα στο ημερολόγιο του κάθε μήνα (χωρίς όμως να προσέχουμε αν τελικά επαληθεύονται...). Και στην πίσω σελίδα του κάθε μήνα ρίχναμε καμία ματιά στις συμβουλές για τους αγρότες και πετυχαίναμε κάτι εκφράσεις του στυλ "Το μήνα αυτό κοπρίζουμε το χωράφι..." και γελούσαμε...
Σε έναν καζαμία, λοιπόν, μάλλον του 1985 είχαμε πετύχει μία ιστοριούλα που μας είχε κάνει να κλάψουμε από τα γέλια και τη θυμάμαι σαν μία πολύ όμορφη οικογενειακή στιγμή... Και με τη μαμά μου συχνά αναφερόμασταν σ' αυτή. Αλλά χάσαμε τον καζαμία και πάει και η ιστοριούλα!
Σε έναν καζαμία, λοιπόν, μάλλον του 1985 είχαμε πετύχει μία ιστοριούλα που μας είχε κάνει να κλάψουμε από τα γέλια και τη θυμάμαι σαν μία πολύ όμορφη οικογενειακή στιγμή... Και με τη μαμά μου συχνά αναφερόμασταν σ' αυτή. Αλλά χάσαμε τον καζαμία και πάει και η ιστοριούλα!
Έλα, όμως, που η τεχνολογία κάνει θαύματα! Μερικές λέξεις κλειδιά στο google, λίγο ψάξιμο και ξεθάψαμε το μικρό μας θησαυρό μετά από 25 ολόκληρα χρόνια!!! Κι επειδή πολύ χαρήκαμε με αυτό το δωράκι και πάλι δακρύσαμε από τα γέλια είπα να το μοιραστούμε μαζί σου! Πάρε:
Ένα ζευγάρι Άγγλων περνούσε τις καλοκαιρινές του διακοπές στη Γερμανία, και κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου παρατηρούν ένα χαριτωμένο σπιτάκι που τους φάνηκε κατάλληλο για τις επόμενες διακοπές τους. Αφού έψαξαν και βρήκαν τον ιδιοκτήτη του που ήταν ένας αγγλικανός πάστορας, έκλεισαν συμφωνία για τον επόμενο χρόνο.
Γυρίζοντας όμως στο τόπο τους, ξαφνικά η κυρία θυμήθηκε ότι δεν είχε δει το W.C. Έγραψε λοιπόν το εξής γράμμα:
Γυρίζοντας όμως στο τόπο τους, ξαφνικά η κυρία θυμήθηκε ότι δεν είχε δει το W.C. Έγραψε λοιπόν το εξής γράμμα:
"Αιδεσιμότατε πάτερ,
Είμαι η κυρία που μερικές μέρες πριν κλείσαμε ένα συμβόλαιο για το σπιτάκι της εξοχής, αλλά δεν πρόσεξα το W.C. Θα ήθελα να με πληροφορήσετε καταλλήλως."
Όταν πήρε το γράμμα ο πάστορας δε κατάλαβε τη σύντμηση W.C. και νομίζοντας πως πρόκειται για ένα εκκλησάκι των Αγγλικανών που ονομάζεται Wables Chappel της απαντά:
"Αγαπητή κυρία,
Εξετίμησα την ερώτησή σας και σας πληροφορώ ότι ο τόπος που σας ενδιαφέρει βρίσκεται σε απόσταση
Στη τοποθεσία μπορείς να φτάσεις με ποδήλατο ή με τα πόδια, αν πάλι βιάζεσαι πολύ, με το αυτοκίνητο. Είναι καλύτερα να πάτε εγκαίρως για να μη διαταράσσετε την ησυχία των άλλων που είναι μέσα. Στην αίθουσα έχει θέσεις για 40 καθιστούς και 100 όρθιους.
Υπάρχει επίσης και κλιματισμός για να αποφεύγονται οι δυσάρεστες μυρωδιές. Συνιστάται να φθάσετε σύντομα για να βρείτε θέση να καθίσετε. Τα παιδιά κάθονται κοντά στους γονείς τους και όλοι μαζί τραγουδούν. Στην είσοδο, σας παραδίδεται ένα χαρτί και αν δε φτάσουν τα χαρτιά χρησιμοποιούνται ανά δύο. Τα φύλλα πρέπει να επιστρέφονται στην έξοδο εις τρόπον ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλη μια φορά.
Υπάρχουν επίσης μεγάφωνα για τους ήχους έτσι ώστε να ακούγονται και από έξω. Αυτά δε που συλλέγονται μοιράζονται στους φτωχούς. Υπάρχουν επίσης φωτογράφοι που φωτογραφίζουν τις διάφορες φάσεις για να μπορούν όλοι να βλέπουν αυτά τα πρόσωπα σε μία τόσο ανθρώπινη πράξη.
Εις το επανιδείν με το σύζυγό σας.
Ο πάστορας."
